Kampania społeczna pod nazwą "Uzależnienia-pomoc".

Zgodnie z harmonogramem realizowanej przez Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w Miękini kampanii społecznej pod nazwą "Uzależnienia-pomoc" miesiąc maj poświęcony jestna dostarczenie Państwu informacji dotyczących uzależnienia od hazardu oraz jadzenia bądź niejedzenia (jedzenioholizm).

Patologiczny hazard – hazard przymusowy znalazł się w Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych (ICD-10); można go określić jako powtarzające się działania bez jasnej, racjonalnej motywacji, które nie mogą być kontrolowane i zazwyczaj szkodzą zarówno interesom pacjenta jak i innych ludzi. Pacjent opisuje je jako zachowania związane z przymusem do działania.

Problem dotyczy wg różnych badań około 1-2 proc. dorosłej populacji. Uzależniają się coraz młodsze osoby – problem zaczyna dotyczyć nawet młodzieży.

Badacze i specjaliści zajmujący się tym problemem klasyfikują różne formy hazardu, jako:

• Hazard rekreacyjny – sporadyczny, traktowany, jako rozrywka i sposób spędzania wolnego czasu.
• Hazard rekreacyjny z problemami – hazard problemowy – jest głównym źródłem relaksu                   i rozrywki, pojawiają się negatywne konsekwencje grania.
• Hazard patologiczny – uzależnienie.

Do gier hazardowych zalicza się między innymi:

• Ruletkę
• Karty
• Loterię
• Gry sportowe
• Kości
• Wyścigi konne
• Granie w sieci, w internetowym kasynie

Wyróżnia się cztery fazy rozwoju uzależnienia od hazardu:

1. faza zwycięstw – granie okazjonalne, fantazjowanie na temat wielkich wygranych, duże wygrane powodujące coraz silniejsze pobudzenie, coraz częstsze zakłady i coraz wyższe stawki; człowiek zaczyna wierzyć w to, że będzie zawsze wygrywać a w przypadku osiągnięcia „wielkiej wygranej” dąży do jej powtórzenia (nieuzasadniony optymizm) coraz częściej ryzykując coraz to większe kwoty,
2. faza strat – stawiając na wysokie zakłady naraża się na wysokie straty; wysokie pożyczki i próby odgrywania się, a w przypadkach powodzenia wygrane idą na spłaty długów; hazardzista gra kosztem pracy i domu, kłamie i zaczyna ukrywać swoje uzależnienie; unika wierzycieli i cały czas wierzy, że wkrótce nastąpi kolejna „wielka wygrana”,
3. faza desperacji – separacja od rodziny i przyjaciół; utrata pracy i narastające długi powodują panikę; presja wierzycieli popycha często ku przestępstwom; te obciążenia prowadzą z kolei do psychicznego wyczerpania, pojawiają się wyrzuty sumienia, poczucie winy, bezradność i depresja,
4. faza utraty nadziei – rozwód; poczucie beznadziejności, myśli i/lub próby samobójcze; zostają wówczas cztery wyjścia: ucieczka w uzależnienie od alkoholu lub leków, więzienie, śmierć (samobójstwo lub z ręki wierzycieli) albo zwrócenie się po pomoc.

Dlatego jeśli dostrzegamy u kogoś (lub u siebie) powyższe symptomy, powinniśmy zacząć szukać pomocy.

Uzależnienie od hazardu jest uznawane za przewlekłe i niewyleczalne schorzenie. Oznacza to,                   że powrót hazardzisty do bezpiecznego grania jest niemożliwy, zawsze wymknie się ono spod kontroli nawet, gdy przerwa w graniu była stosunkowa długa. Abstynencja od grania, nawet relatywnie długa, nie jest dowodem na wyleczenie i brak choroby. Za skuteczną psychoterapię uzależnienia od hazardu uznaje się psychoterapię integracyjną, która korzysta z koncepcji poznawczo-behawioralnej, psychodynamicznej, humanistycznej i egzystencjalnej. Równolegle bądź w dalszym etapie jest proponowana psychoterapia małżeńska lub rodzinna. W niektórych przypadkach wskazane jest podjęcie psychiatrycznego leczenia farmakologicznego ( np. nasilone zaburzenia nastroju, objawy depresyjne, lękowe).

W leczeniu chodzi przede wszystkim o uświadomienie osobie uzależnionej negatywnego wpływu nałogu na jej życie oraz nauczenie jej nowych, konstruktywnych wzorców postępowania.
Długofalowym celem terapii powinno być całkowite zarzucenie przez chorego zachowań hazardowych i zmiana wzorców zachowań.

W Polsce hazard można leczyć w ramach refundacji przez NFZ w większości ośrodków bądź oddziałów leczeia uzależnień oraz w prywatnych ośrodkach.

 

Przypominamy, że przy Gminnym Ośrodku Pomocy Społecznej w Miękini działa Gminny Punkt Konsulatcyjny, w którym specjaliści udzielają bezpłatnych porad:

- terapeuta ds. uzależnień - każdy poniedziałek, w godz. 13:30 - 17:30;

- psycholog - we wtorki  w godz. 15:00- 19:00 oraz czwartki w godz. 16:30 - 19:00.

W celu umówienia wizyty u terapeuty ds. uzależnień bądź psychologa prosimy o wcześniejszy kontakt tel. 71/ 317 85 56.

W Gminnym Punckie Konsultacyjnym mozna uzyskać również nieodpłatną pomoc prawną:

we wtorki w godz. 8:00-12:00

w czwartki w godz. 13:00- 17:00

Przyjmowanie zgłoszeń na nieodpłatne porady prawne odbywa się wyłącznie telefonicznie - tel. 71/ 396 89 53.